Uit de praktijk: Wat als een grapje begint...

09/01/2020

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

 

 

Joey en Pascal zijn jonge veertigers met veel gevoel voor humor en vol kwajongensstreken. Ze werken al jaren samen en kunnen het prima met elkaar vinden. Ze zijn echt niet te beroerd om de handen flink uit de mouwen te steken en dat weet hun werkgever ook. Hij waardeert hun inzet enorm en dat ze af en toe de tijd nemen een geintje met iemand uit te halen, ach ja dat moet kunnen. Zolang het maar leuk blijft. En daar begint het probleem.

Joey en Pascal hadden een behoorlijk groepje collega’s om zich heen verzameld dat graag in alle pret deelde. Sterker nog: Joey en Pascal lieten zich nogal eens opjutten door het groepje om weer eens een streek uit te halen. Het groepje collega’s lachte het hardst, maar zelf hielden ze de handen schoon als het op daadwerkelijke uitvoer aan kwam. Zo ook die keer dat het echt te ver ging.

 

De heren zaten al maanden op het zelfde karwei en hadden een uitvoerder die nogal een baasje was. Hij stond graag in het midden van de groep om te vertellen wat ze moesten doen en hoe ze het werk moesten aanpakken. De jongens hadden het er al vaker met elkaar over gehad. ‘Wat denkt die uitvoerder wel, ik weet zelf wel hoe ik mijn werk moet doen’ had al eerder in de keet geklonken en ook deze keer was de uitvoerder onderwerp van gesprek tijdens de schaft. ‘Hij moest maar eens een keer flink in zijn hemd worden gezet’ vond de groep en zoals te verwachten namen Joey en Pascal het op zich om de daad bij het woord te voegen. Het was hoog zomer en het was over de 30 graden toen de uitvoerder met een grote tekening in zijn handen uitgebreid aan de groep begon uit te leggen wat er moest gebeuren. Pascal zei tegen Joey ‘dit is het moment’ en Joey stapte in zijn kraan. Hij reed naar de sloot, schepte de bak van de kraan vol met water en reed in volle vaart op de uitvoerder af. De uitvoerder stond met zijn rug naar de aanstormende machine en had niets in de gaten tot hij een volle bak water over zich heen gestort kreeg.

 

De uitvoerder keek in eerste instantie verbouwereerd naar de kletsnatte tekening in zijn handen, maar draaide zich al snel om om Joey uit te kafferen. Maar hoe harder de uitvoerder te keer ging, des te harden lachte de groep. Ook Joey zelf vond zijn streek geweldig en sloeg zich op de knieën van de pret. Natuurlijk lag ook Pascal in een deuk. Hij wist wat Joey van plan was en toen Joey met volle bak naar de uitvoerder reed, stond Pascal al met zijn telefoon in de hand om alles te filmen. En onder het filmen kon hij zijn lachen niet houden. Hij had zo’n lol dat de beelden bewogen door het lachen en je de intense, grinnikende lach op de achtergrond hoorde.

Na uitgelachen te zijn hebben Joey en Pascal de uitvoerder excuses aangeboden en een handdoek aangereikt. En ach, de uitvoerder was wel wat gewend. Na van de schrik te zijn bekomen, kon hij er ook wel om lachen. Er was niets beschadigd, het was warm weer, dus vooruit maar. Joey en Pascal hebben het filmpje nog een paar keer samen bekeken, er nogmaals om gelachen en het nog doorgestuurd naar wat collega’s en vrienden. Konden die ook nog even lol hebben. Bovendien waren de heren maar wat trots op hun gevoel voor humor.

 

Joey was het humoristische voorval allang weer vergeten toen hij een verzoek kreeg om op kantoor te komen. Eenmaal daar bleek dat ook Pascal dat verzoek had gekregen en al snel werden ze samen naar binnen geroepen bij de projectleider. Die stak meteen van wal en vertelde dat hij, maar ook de directie, het filmpje hadden gezien en in tegenstelling tot vele anderen konden zij er niet om lachen. Het filmpje was door iemand op internet gezet en de hele wereld kon het nu zien. Op de achtergrond in het filmpje was overduidelijk de naam van het bedrijf zichtbaar en het geintje met een aanstormende kraan richting een persoon werd niet op prijs gesteld. Werkgever kon er daarom niet zo om lachen. Ook hij had best gevoel voor humor, maar als klanten opmerkingen gingen maken over onveilige situaties op het werk was het allemaal zo leuk niet. Werkgever vond dat Joey en Pascal dit keer te ver waren gegaan. De grap was al over de grens van alleen maar leuk zijn, maar met het verschijnen van het filmpje op internet was ook de goede naam van werkgever in diskrediet gekomen. Hij was tot de conclusie gekomen dan dat hij niet anders kon dan Joey en Pascal te ontslaan en daarmee een duidelijk signaal af te geven dat werkgever dit soort zaken niet tolereerde. Pas op dat moment beseften Joey en Pascal dat ze echt te ver waren gegaan. Niet expres. Ze hadden er gewoon niet bij nagedacht.

 

Gelukkig zijn Joey en Pascal allebei lid van HZC , dus het werd tijd om daar om hulp te vragen. Een telefoontje was voldoende om de rayonbestuurder in actie te laten komen. Na het verhaal te hebben aangehoord realiseerde de rayonbestuurder zich dat de heren nooit de intentie hadden gehad om hun werkgever te schaden. Waarom zouden ze, ze hadden het er prima. Ze waren alleen echt te ver gegaan in hun grappen en als het niet op internet was verschenen, was het allemaal nog wel meegevallen. En omdat noch Joey, noch Pascal het filmpje op internet had gezet leek het de rayonbestuurder een goed idee om te kijken of de werkgever met hem in gesprek wilde.

 

Werkgever reageerde meteen positief op het verzoek van de rayonbestuurder. Hij was op deze manier twee hele goede werknemers kwijtgeraakt, maar had het gevoel dat hij niet anders kon dan afscheid van ze te nemen. Na een goed gesprek met de rayonbestuurder van HZC en nadat de ergste boosheid van werkgever weg was, realiseerde ook hij zich dat de jongens het niet zelf op internet hadden gezet. Ze werden zwaar gestraft door hun ontslag, terwijl het eigenlijk volledig uit de hand was gelopen door een ander: degene die het filmpje voor heel de wereld zichtbaar had gemaakt. Maar wat voor de werkgever wel bleef meewegen was de door Joey veroorzaakte onveilige situatie. Het had heel anders kunnen aflopen. Werkgever beloofde nog eens goed over de situatie en het ontslag van Joey en Pascal na te denken.

 

Terwijl werkgever nog aan het nadenken is, hebben Joey en Pascal alvast één harde les geleerd. Een geintje? Prima! Maar het filmen ervan? Niet zo’n goed idee. Je weet nooit hoe het op internet terecht komt. Maar je weet wel zeker dat het er nooit meer af gaat. En dat het hoe dan ook enorme gevolgen kan hebben.

Want wat de ene leuk vindt, wordt door de ander als minder leuk ervaren. En dat een werkgever zaken door de vingers ziet is heel sympathiek. Maar hij heeft er wel belang bij dat de veiligheid niet in het geding komt, zijn klanten op tijd en fatsoenlijk geholpen worden en zijn zorgvuldig opgebouwde goede naam niet wordt beschadigd.

Uiteindelijk zijn Joey en Pascal door bemiddeling van de rayonbestuurder nog redelijk goed weggekomen met een officiële waarschuwing.

 

Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl