Uit de praktijk: Hoezo veranderen, alles is toch goed geregeld?

17/11/2020

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Steven werkt als monteur in een werkplaats. Hij sleutelt heel gepassioneerd aan grote machines en vindt het fantastisch. Machinist heeft hij nooit willen worden, hij is liever binnen bezig, lekker warm en meezingen met de radio. De laatste jaren heeft Steven moeite om mee te komen. Er wordt steeds meer van hem gevraagd. Machines worden steeds ingewikkelder, er komt steeds meer elektronica bij kijken en dat moet weer allemaal uitgelezen worden met computers. Maar Steven heeft niets met dat moderne gedoe. Ook moet hij steeds meer administratie bijhouden over uren die hij werkt, wat hij dan doet, hoeveel materiaal er gebruikt wordt en wat het kost. Ze willen al jaren dat hij dat in de computer doet, maar hij heeft zelf een overzicht ontworpen, gewoon ouderwets op papier en dat vult hij met de hand in. Dat gaat voor hem veel sneller en het is vertrouwder met pen en papier. Hij was echt niet van plan op z’n 64ste nog nieuwe kunstjes te leren.

Computercursus
Op zekere dag werd Steven bij ‘de grote baas’ geroepen, de man werd zo genoemd omdat hij een hoge functie had en bijna 2 meter lang was. Binnen 5 minuten had de grote baas hem duidelijk gemaakt dat het zo niet langer kon. Alles binnen het bedrijf was geautomatiseerd en hem werd uitgelegd dat als hij iets gebruikte in de werkplaats en dat in het systeem in de computer zette, een nieuw exemplaar automatisch op de bestellijst werd gezet zodat de voorraad altijd voldoende was. Maar doordat Steven niet aan computers deed ging het nogal eens mis met de voorraad. Er was maar één oplossing: Steven moest op computercursus. Steven sputterde tegen, riep dat hij te oud was en niet van plan was om met een computer te werken. Hij was heel precies in het invullen van zijn lijsten en deed alles al jaren met de hand. Hij had een beetje zijn eigen systeem ontwikkeld en dat ging prima! Een beetje boos liep hij het kantoor uit en ging aan het werk.

Niet onmisbaar
Een paar dagen later werd Steven ziek en behoorlijk ook. Bijna 3 maanden kon hij niet werken, maar gelukkig knapte hij weer op en ging hij weer aan het werk. Maar daar was nogal wat veranderd tijdens zijn afwezigheid. De grote werktafel was opgeruimd en er stond een groot computerscherm. De collega’s stonden van alles op een toetsenbord te typen. Hij ging op zoek naar zijn administratie, maar vond niets terug. De  collega’s vertelden hem dat alle papieren waren weggegooid en dat alles nu met de computer moest. Diezelfde dag kreeg hij ook van zijn leidinggevende te horen dat hij mee moest in de nieuwe manier van werken en anders kon vertrekken. Het bedrijf kon zich niet aanpassen aan hem en hij moest zeker niet denken dat ze niet zonder hem konden!

In pure wanhoop belde Steven met HZC. Hij vond het telefoonnummer van zijn Rayonbestuurder achterin ‘De Machinist’ en had meteen contact. Het werd een uitgebreid telefoongesprek. De Rayonbestuurder begreep zijn wanhoop wel, maar maakte ook wel duidelijk dat het bedrijfsbelang groter was. Steven had niet eens geprobeerd te veranderen of het werk op de voorgeschreven manier te doen. Dat zou werkgever ook als werkweigering op kunnen vatten met alle vervelende gevolgen van dien. In de loop van het telefoongesprek werd het de Rayonbestuurder wel duidelijk. Het was niet dat Steven niet mee wilde werken: hij was bang voor computers. En dan vooral omdat hij het niet begreep, fouten zou maken en uitgelachen of voor dom uitgemaakt zou worden. De Rayonbestuurder wist hem op het juiste spoor te zetten. Meteen op computercursus om met het programma van de werkgever te leren werken, was een stap te ver. Steven kreeg het advies in omliggende wijk- en dorpshuizen te informeren. Daar geven ze computercursussen voor beginners en speciaal voor ouderen. En vaak nog gratis ook! Als hij daar nu eens mee begon en ook belangstelling toonde voor collega’s die wel al met de computer het werk deden, dan kon hij in ieder geval laten zien dat hij van goede wil was. Een paar weken later kreeg de Rayonbestuurder een mailtje van Steven! Hij was op een beginnerscursus ‘werken met de computer’ en was bezig om te leren e-mailen. En wie kon hij beter een bericht sturen dan degene die hem over zijn beginnersangst had geholpen. Zijn leidinggevende was blij met zijn goede wil en Steven was blij dat hij de stap had gezet. Hiermee werden een hoop problemen voorkomen. En dat met een cursus in het buurthuis!

 

Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl