Uit de praktijk: Genieten van het leven…

07/06/2021

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Arie is een levensgenieter. Als kind was hij altijd al vrolijk en genoot met volle teugen van nieuwe dingen en mensen. Als hij het niet leuk meer vond, draaide hij iets of iemand de rug toe en liep vrolijk fluitend de andere kant op met altijd de gedachte dat alles vanzelf goed zou komen. Dat was niet veranderd en zou ook nooit veranderen. Zo was zijn stellige overtuiging.

Qua werk had hij al de nodige werkgevers versleten, maar hij had alle rijbewijzen en nooit moeite gehad met het vinden van een baan. Hij was vanaf zijn 20ste internationaal vrachtwagenchauffeur geweest. Dat vond hij geweldig: altijd onderweg, veel mensen ontmoeten en goed geld verdienen. Maar toen hij zijn eerste vrouw leerde kennen en er kinderen kwamen wilde hij meer thuis zijn. Dus werd hij vrachtwagenchauffeur binnen Nederland. Dat ging een tijd goed maar het verdiende veel minder en hij vond het eigenlijk geen uitdaging. Het werk werd een sleur, maar thuis zijn was ook niet meer leuk. Na een huwelijk van 26 jaar besloten Arie en zijn vrouw te gaan scheiden. Hij bleef nog wel hetzelfde werk doen tot de kinderen groter werden. De regelmaat was altijd belangrijk geweest want de kinderen waren eens per 2 weken een weekend bij hem. Maar na verloop van tijd gingen ze steeds meer hun eigen gang. Arie kreeg meer ruimte voor zichzelf en besloot taxichauffeur te worden.  Hierdoor moest hij vaak in de weekenden en ’s nachts werken, maar hij verdiende er goed mee. Soms had hij niet van die leuke mensen in de taxi, maar er waren uitzonderingen. Met één ervan was hij zelfs getrouwd. Hij was vast van plan geweest zijn 2e huwelijk te laten slagen, dus hij ging weer als vrachtwagenchauffeur aan de slag om een meer regelmatig leven te hebben. Maar helaas, ook aan huwelijk twee kwam een vroegtijdig einde. Hij vond het niet meer gezellig samen, dus besloot hij er een punt achter te zetten. 

Nu hij weer alleen was en in de weekenden niet hoefde te werken, besloot hij wat meer aandacht te besteden aan gezelligheid met zijn vrienden. Dat betekende vooral op vrijdag- en zaterdagavond de bloemetjes buiten zetten. En zo ontmoette hij de vrouw waarvan hij zeker wist dat dit een blijvertje zou zijn. Maar Arie was wel voorzichtiger geworden. Hij had zijn eerste vrouw behoorlijk wat alimentatie moeten betalen. Terecht vond hij, ze hadden tenslotte kinderen samen. Zijn tweede vrouw had gelukkig zelf een goede baan gehad, maar ze hadden wel het huis moeten verkopen. Dus deze keer zou Arie alles anders doen: zijn nieuwe liefde mocht bij hem komen wonen, maar het bleef zijn huis en hij ging niet meer trouwen.

Jarenlang waren ze gelukkig samen. Arie was een dagje ouder geworden en ook rustiger. Zijn vriendin werkte alleen in de ochtenden en zorgde ervoor dat het thuis altijd schoon en gezellig was, waardoor hij graag thuis was.

Toen Arie bijna 65 was besloot hij contact met HZC op te nemen. Hij wilde weten of hij eerder kon stoppen met werken. Ze wilden genieten samen en graag gaan reizen nu ze allebei nog gezond waren.

Arie leverde de nodige informatie aan en HZC ging aan de slag. De uitkomst viel behoorlijk tegen voor Arie. Hij had dan wel een goed pensioen opgebouwd, maar een groot deel ging naar zijn ex-vrouwen. Zijn eerste ex-vrouw kreeg de helft van zijn pensioen wat was opgebouwd in de jaren dat ze getrouwd waren, want ze waren na 1995 gescheiden. Toen werd volgens de medewerker van HZC de Wet Verevening Pensioenrechten in het leven geroepen. Dat waren 26 jaren opbouw die werden gehalveerd! En zij had nooit gewerkt tijdens hun huwelijk. Zonder AOW erbij kon hij niet eens zijn vaste lasten betalen, laat staan dat hij op reis kon. Zijn tweede ex-vrouw kreeg ook nog wat. Niet zoveel, zolang waren ze niet getrouwd geweest. En hij kreeg ook nog een deel van haar pensioen. Maar ja, zij was een stuk jonger dus daar moest hij nog een tijd op wachten.

Had hij zich maar eerder voor laten lichten. Hij had er nooit bij stil gestaan dat scheiden zoveel consequenties had voor zijn pensioen. En zijn huidige vriendin, met wie hij zo gelukkig was, kreeg helemaal niets want ze hadden geen officiële overeenkomst.

Arie besefte dat hij met zijn kijk op het leven dat alles wel goed zou komen, nu toch in zwaar weer zat. Hij kon niet stoppen met werken, dat kon hij zich niet veroorloven. Maar hij moest ook eens goed nadenken over de toekomst. Want van zijn harde werken had hij – mede door zijn scheidingen – niet veel over gehouden. Zijn pensioen was een stuk minder dan hij dacht, hij had zijn eigen huis moeten verkopen, zijn huidige huis was nog lang niet afbetaald en sparen was ook nooit zijn sterkste kant geweest.

Dankzij HZC had hij nu helder hoe het ervoor stond en zij hadden hem erop gewezen dat het verstandig zou zijn een deskundig financieel adviseur naar zijn situatie te laten kijken en advies te geven voor de toekomst. Arie had het vaste voornemen dat te gaan doen, want ook in de toekomst wilde hij kunnen genieten van het leven….

 

Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl