Uit de praktijk: Vakantie zonder zorgen…of toch niet?

31/08/2021

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Jan Pieter, of JP zoals hij door zijn vrienden wordt genoemd, is moe. Erg moe. Niet zo gek hoor, want ook al is hij een jonge vent van 39 jaar, hij heeft het nogal druk. Hij heeft een goede baan als machinist, maar maakt nogal wat extra uurtjes elke week. Voor 20 overuren draait hij zijn hand niet om en het is bijna normaal geworden. Hij heeft een werkgever die razend veel werk heeft, maar niet aan personeel kan komen. Goede machinisten zijn schaars. En JP kan het extra geld goed gebruiken.

Hij is al jaren elk vrij uurtje in zijn huis aan het werk. Hij heeft 4 jaar geleden een krot gekocht met een groot stuk land er achter. Hij had het pand voor een prikkie op de kop getikt met het idee dat hij bijna alles zelf kon restaureren. En anders kon één van zijn vrienden wel inspringen, want daar zaten ook een paar handige jongens bij. Na jaren van veel werk en liefde groeide het huis uit tot één van de mooiste in de omgeving. Nu dit jaar nog even knallen en dan was het klaar. JP had het helemaal uitgestippeld. Alle renovatieklussen waren gedaan, maar voor wat betreft de inrichting moest het er dit jaar van komen. Een mooie badkamer, een grote woonkeuken, een prachtige eiken vloer en allemaal blinkend nieuwe meubels.

Zodra dat allemaal was geregeld zou hij Mariska, al jaren zijn grote liefde en vriendin, ten huwelijk vragen. Ze hadden al afgesproken dat ze zouden gaan samenwonen zodra het huis af was, maar van zijn verrassing om haar ten huwelijk te vragen wist ze niets. Hij had het al helemaal in zijn hoofd om voor een kleine groep familie en vrienden thuis een feestje te geven. Als het niet zo ingewikkeld werd, dan kon het trouwen vrij snel gebeuren. Ongeveer in juli was het plan.  Om daarna op luxe cruise te gaan als huwelijksreis. Ja, JP had alles uitgedacht en gepland. Dat vele overwerk van dit moment kwam goed uit. Hij kon daarmee mooi alles voor de inrichting kopen, want op zijn spaarrekening stond niet veel meer. Hij had enkel nog het beetje geld dat hij had gereserveerd voor het feestje.

De cruise had hij ook al uitgezocht. Hij had een mooie gezien die begon in Barcelona en daar vandaan langs allerlei steden ging, waaronder Rome en Athene. Die had hij voorlopig met een aanbetaling gereserveerd. En van zijn Tijd Spaar Fonds (TSF) kon hij dan precies de rest betalen. Hij had nog even op zijn bankrekening gekeken naar de storting van vorig jaar nadat het TSF had uitgekeerd en het moest voldoende zijn. Zodra deze keer de uitbetaling was gedaan zou hij meteen definitief de reis boeken.

Met deze fijne gedachten in het vooruitzicht werkte JP nog harder dan voorheen. In mum van tijd waren alle leidingen in de keuken aangelegd en was de keuken geplaatst. Ook al het sanitair in de badkamer, toilet en bijkeuken was geïnstalleerd, de wanden waren betegeld en ook de vloer in de woonkamer was gelegd. Hij had zijn familie en vriendenkring op de hoogte gebracht van zijn voornemen om te trouwen, zodat ze de datum van het feestje vast gereserveerd konden houden. En iedereen wist dat Mariska van niets mocht weten.

JP kon niet wachten. Hij had inmiddels alles geregeld, alleen de vakantie moest nog definitief geboekt worden. Elke dag keek hij op zijn bankrekening. Het zou nu toch ongeveer gestort moeten zijn. Maar nee hoor, weken lang keek hij elke dag naar zijn banksaldo maar geen storting uit het TSF.

JP begon een beetje ongerust te worden en belde naar HZC om te vragen wat er mogelijk mis was gegaan. De Servicedesk onderzocht wat er aan de hand was. En wat bleek? Er stond niets in het TSF. Zijn werkgever had na mei vorig jaar niets meer gestort. Dus alles was vorig jaar uitbetaald en daarna was er niets meer gespaard. JP kon zichzelf wel voor de kop slaan omdat hij tussentijds niet gecontroleerd had of alles wel klopte. Het was wel elke periode op zijn loon ingehouden, dus ging hij er vanuit dat het goed was.

HZC heeft direct een brief aan de werkgever geschreven met het dringende verzoek de achterstanden in het TSF op korte termijn in te lopen, maar werkgever reageerde niet. Ook niet nadat HZC een herinnering van de eerste brief had gestuurd. Uiteindelijk werd de vordering in handen van de advocaat gegeven, want met een werkgever die niet reageert kun je niet anders.

Pas nadat de werkgever een dagvaarding had gekregen om voor de rechter verantwoording af te leggen, liet hij iets horen. Niet aan HZC maar aan JP. Werkgever had een berichtje gestuurd met de tekst ‘Sorry jongen, maar doordat ik al die extra uren die je werkte moest betalen, had ik geen geld meer voor je TSF. Zodra ik weer geld heb, zal ik het storten.’ JP nam hier geen genoegen mee en HZC uiteraard ook niet. Werkgever had tenslotte al het geld wel ingehouden en daarmee eigenlijk in eigen zak gestoken. En JP had er hard genoeg voor gewerkt. En natuurlijk vond de rechter ook dat er betaald moest worden.

Uiteindelijk heeft JP gekregen waar hij recht op had, met rente. Maar pas ruim 6 maanden nadat hij het had moeten krijgen. Hij is ondertussen wel getrouwd met Mariska en een bescheiden feestje in de achtertuin gehouden. Maar de cruise is niet doorgegaan. Ze hebben de wittebroodsweken in de achtertuin doorgebracht.

 

Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl