Uit de praktijk: Bert en Cindy

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Bert is vrachtwagenchauffeur en al 30 jaar lid van HZC. Als jongeman besloot hij zich al aan te sluiten bij een vakbond. Hij vond de persoonlijke benadering van HZC het beste bij hem passen. Hij houdt niet van grote organisaties en niet van massale bijeenkomsten. Voor hem geen drukke cafés en stampende discotheken. Hij is meer van gemoedelijkheid en gezelligheid. Zo had hij ook Cindy leren kennen: op een verjaardag van een goede vriend. Zij zijn beiden niet van die uitgaanstypes. Uit eten of theaterbezoek, samen of met vrienden, vinden ze heerlijk. Genieten van het gezelschap en een fijn gesprek voeren, daar houden ze van.

Ze houden ook niet van veranderingen. Bert werkt al van jongs af aan voor dezelfde werkgever en ook Cindy is niet alleen trouw aan haar werkgever, maar doet al vele jaren hetzelfde werk op dezelfde afdeling.

Sinds een paar weken is hun rustige leventje ernstig ontwricht. Op het werk van Cindy zijn grote veranderingen aangekondigd. Er is wel beloofd dat iedereen werk houdt, maar waarschijnlijk verandert er wel iets in het takenpakket en verhuizen naar een andere afdeling behoort ook tot de mogelijkheden.

Cindy kan er al nachten niet van slapen en wordt er niet vrolijker van. Ze is er zo moedeloos onder dat Bert besluit te bellen naar HZC om te vragen of ze in deze situatie ook kunnen helpen. Hij was een paar jaar geleden in contact gekomen met de rayonbestuurder en had het telefoonnummer in zijn eigen mobieltje bewaard. En zonder dat Cindy het wist nam hij contact op met deze rayonbestuurder en legde de situatie uit.

Eigenlijk een beetje tot zijn verbazing zei de rayonbestuurder meteen dat het geen enkel probleem was dat hij om hulp vroeg. Hij kreeg uitleg over dat een eerste advies nooit een probleem was voor leden van het gezin, maar dat als Cindy echt hulp en begeleiding wilde, zij partnerlid kon worden bij HZC. Bert had nog nooit gehoord van het partnerlidmaatschap maar liet zich uitleggen dat zijn vrouw voor de helft van de contributie ook lid kan worden van HZC en daarmee dezelfde rechten had als hij. Hij beloofde de rayonbestuurder dit meteen voor te leggen aan Cindy. 

Blijkbaar had Bert de koe bij de horens gevat want een uur later belde Cindy. Er werd al snel afgesproken dat Cindy het formulier om lid te worden zou invullen en een paar dagen later zouden ze elkaar zien om alles door te spreken.

Tijdens het bezoek van de rayonbestuurder werd al snel duidelijk dat Cindy zich helemaal overstuur maakte over een situatie die wellicht helemaal niet van toepassing zou worden. Er was alleen nog maar een aankondiging van verandering, maar wat die verandering voor haar zou betekenen was nog niet bekend.

De rayonbestuurder heeft de arbeidsovereenkomst gelezen en daar stond geen eenzijdig wijzigingsbeding of ruime taakomschrijving in. Aan Cindy werd uitgelegd dat als in de arbeidsovereenkomst is opgenomen dat het verplicht is om elke redelijke opdracht te aanvaarden, een werkgever daarmee flink wat ruimte heeft om de taken en opdrachten te wijzigen.

‘Maar ook als er niets is opgenomen over het eenzijdig wijzigen van jouw functie, ben je als werknemer verplicht positief op redelijke voorstellen in te gaan. Wijzigingen moeten dan wel altijd in overleg gaan en je krijgt de kans mee te denken. Star ‘nee’ zeggen doet je zaak geen goed, Je mag een voorstel van je werkgever alleen afwijzen als in alle redelijkheid niet van je verwacht kan worden het voorstel te aanvaarden. Dus probeer het als een kanste zien. Wie weet wordt het nog beter dan dat het nu al is’, aldus de rayonbestuurder.

De rayonbestuurder stelde Cindy met de uitgebreide toelichting gerust en legde uit dat het echt beter was nog even geen beren en leeuwen op de weg te zien, maar eerst eens rustig af te wachten wat er echt zou gaan gebeuren. 

In de maanden daarna is er nog verschillende keren contact geweest tussen Cindy en de rayonbestuurder, maar er was nog niets aan de hand. Tot Cindy uiteindelijk liet weten wat er voor haar zou veranderen en dat ze er alleen wat taken bij kreeg. Taken die haar werk alleen maar leuker zouden maken. De rayonbestuurder werd uitbundig bedankt door een dolblije Cindy. Want sinds het gesprek was ze een stuk rustiger geworden en had geen nacht meer wakker gelegen. Cindy weet nu in ieder geval dat angst voor veranderingen niet nodig is. Het kan zomaar iets moois brengen.

Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl