Uit de praktijk: Pesten is geen grapje!

28/04/2022

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Skip is een vrolijke man. Of liever gezegd: was een vrolijke man. Want waar hij in zijn nog jonge leven altijd gezelligheid opzocht en op een grote schare vrienden kon rekenen, was hij de laatste tien maanden veranderd in een somber ogende, in zichzelf teruggetrokken man die totaal geen energie uitstraalde. En dat kwam allemaal door Bart.

Sinds een klein jaar was Bart een collega van Skip. In het begin was Skip daar razend enthousiast over, want Bart was van zijn leeftijd. En aangezien Skip verder alleen wat oudere collega’s had die niet zoveel zeiden, leek het met de komst van Bart een stuk gezelliger te worden. Maar al snel bleek de werkelijkheid anders. Bart kwam wel joviaal over maar probeerde vooral populair te zijn ten koste van Skip. Bart bleek een ware pestkop! Niet zomaar grapjes maken, maar echt pesten. Gericht op Skip. Skip had zijn lange haar tijdens het werk altijd in een staartje en steevast trok Bart daaraan als hij langs liep. Dat gebeurde meer dan tien keer per dag. Ook noemde hij Skip niet bij zijn naam, maar sprak hem aan als Kip, om daar vervolgens kippengeluiden bij te maken. Dat was voor Skip bloedirritant, maar als hij er iets van zei werd hij door Bart uitgelachen en watje genoemd omdat hij niet tegen plagen kon. Ook de andere collega’s vonden dat Skip het zich te veel aantrok en adviseerden hem niet te reageren. Dan ging het vanzelf over. Maar zij hadden makkelijk praten, want zij werden niet gepest. Alleen Skip was het doelwit.

Toch nam Skip nam het advies van zijn collega’s ter harte en besloot er niet meer op te reageren. Maar daarmee werd het alleen maar erger! Op een dag was zijn broodtrommel verdwenen. Hoe hij ook zocht, hij kon hem niet vinden. Heel de middag kreeg hij opmerkingen van Bart over eten, en aan het einde van de werkdag ging Skip met een lege maag naar huis. Pas twee dagen later stond zijn broodtrommel op tafel in de kantine, alsof er niets gebeurd was! En zo waren er steeds meer vervelende voorvallen, waarbij Skip spullen kwijtraakte. Hij had al twee keer om nieuw gereedschap moeten vragen waarop de baas had gezegd dat hij wat zuiniger op zijn spullen moest zijn. En hij was al een paar keer veel te laat van het werk weggegaan, omdat zijn autosleutels zoek waren.

Tot Bart op een dag echt te ver ging! Skip zat niets vermoedend alleen in de kantine een beker koffie te drinken. Net toen hij de beker naar zijn mond bracht om een slok te nemen kreeg hij een hele harde trap tegen zijn stoel. Zo hard dat Skip met stoel en al omviel, op de grond terecht kwam en schaafwonden en blauwe plekken had. Skip sprong op, verbeet zijn pijn maar niet zijn woede, en gaf Bart een stevige rechtse bovenop zijn neus! Het bloed spoot eruit en Bart rende de kantine uit, de handdoek uit de kantine stevig tegen zijn gezicht gedrukt.

Een uur later werd Skip bij de baas geroepen. Bart bleek rechtstreeks naar de baas gegaan te zijn, had zijn bebloede gezicht laten zien en geroepen dat Skip hem zomaar geslagen had. De baas was duidelijk tegen Skip: hij kon zijn spullen pakken en direct vertrekken. Met gebogen hoofd verliet Skip het werk om eenmaal thuis met HZC te bellen. De volgende dag kreeg hij een rayonbestuurder op bezoek waar hij het hele verhaal aan vertelde. Die begreep dat Skip tot het uiterste getergd was, maar iemand slaan kon ook de rayonbestuurder niet goed praten. Het was een reden voor ontslag op staande voet. Skip had beter eerder naar zijn baas kunnenstappen om aan te geven dat hij continue gepest werd door Bart. Natuurlijk was het begrijpelijk dat hij niet wilde klikken of zielig over wilde komen, maar de gevolgen waren nu groot en alleen voor Skip. De rayonbestuurder beloofde Skip de volgende dag protest bij de werkgever aan te tekenen. Dat is een vereiste bij ontslag op staande voet: een brief sturen waarin je stelt dat je het er niet mee eens bent en je beschikbaar houdt voor werk. Dat zou de rayonbestuurder regelen.

Maar het hele voorval zat de rayonbestuurder niet lekker. Want met het ontslaan van Skip zou er niets veranderen. Bart zou een nieuw slachtoffer zoeken en doorgaan met pesten. Bovendien waren alle collega’s die ervan wisten ook niet voor Skip opgekomen. De rayonbestuurder reed langs de werkgever en vroeg of het mogelijk was een kop koffie te drinken om één en ander te bespreken.

De werkgever was een vriendelijk man en al snel werd duidelijk dat hij ook met het gebeurde in zijn maag zat. Hij was altijd heel erg gesteld geweest op Skip en had inmiddels wel wat meer verhalen gehoord over hoe vervelend Bart naar Skip was geweest. Maar hóe erg het was hoorde hij pas van de rayonbestuurder, want niemand was erbij geweest toen Skip van zijn stoel werd getrapt en Bart had dat wijselijk niet verteld. De rayonbestuurder vertelde de werkgever over nog meer voorvallen. En adviseerde hem om een vertrouwenspersoon bij de arbodienst aan te stellen en aan de medewerkers duidelijk te maken dat ze daar terecht konden als ze ergens over wilden praten. Maar de rayonbestuurder drong er ook op aan dat de werkgever Bart zou aanspreken op zijn gedrag om te voorkomen dat er nog meer zou gebeuren. Deze beloofde dat te doen en zegde ook toe nog contact met Skip op te nemen.

De volgende avond belde Skip. Hij was op gesprek geweest bij zijn werkgever. Het was een fijn en begripvol gesprek en omdat hij had beloofd het nooit meer zover te laten komen, mocht hij gewoon weer aan het werk. Hij moest wel verlof opnemen voor de dagen dat hij niet gewerkt had, want het was wel zijn schuld dat hij was weggestuurd. Maar dat vond Skip niet erg. Want er zou ook onder begeleiding een gesprek tussen hem en Bart komen om het pesten bespreekbaar te maken. En Skip was weer een beetje zijn oude, positieve zelf: wie weet kreeg hij door dat gesprek wel een prettige collega aan Bart.

 

Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl

Lees ook eens het artikel 'Wat jij kunt doen tegen pesten/pestgedrag'.