Uit de praktijk: Alles op de rit

11/10/2022

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Alles op de rit

Lennart is chauffeur op een vrachtwagen. Dat is hij eigenlijk al heel zijn leven. Hij is nu midden vijftig, maar als klein mannetje was het altijd al zijn droom om op zo’n grote wagen te rijden. Hoe groter, hoe mooier. Lennart houdt van de vrijheid. Hij heeft daarom ook geen vrouw en kinderen. Het idee alleen al. Hij rijdt graag op het buitenland, lekker heel de week van huis, als hij op vrijdag maar thuis is. Want elke vrijdagavond begint zijn weekend met het vaste kaartavondje met vrienden. Altijd beregezellig, iets waar hij de hele week naar uitkijkt. Hij heeft best een luxe leven. Hij woont in een mooi appartement, het schoonmaken wordt voor hem gedaan, dus het weekend kan hij doen wat hij wil.  Ja, Lennart had alles goed op de rit.

 

Rondje in het land

Hád alles goed op de rit, want de laatste jaren was er veel veranderd. Hij werkte altijd voor een prima werkgever, waar hij goed afspraken mee kon maken en die rekening hield met zijn wensen. Maar het bedrijf was opgeslokt door een groot transportbedrijf, het personeel verplicht overgenomen en sindsdien was het allemaal niet zo leuk meer. Veel regels en administratieve rompslomp en hij werd vaak op binnenlandritten gezet. En die binnenlandritten hadden voor Lennart veel nadelen. Hij stond meer in de file dan dat hij reed en was ’s avonds vaak pas laat thuis. Dan moest hij nog boodschappen doen, eten en zijn broodtrommel voor de volgende dag maken. Zijn hele leven was ontregeld en hij vond het niet leuk. Hij voelde zich gevangen door zijn werk. Steeds vaker hoorde Lennart dat ook zijn collega’s, die net als hij mee overgenomen waren, het minder naar de zin hadden. De gezelligheid en gemoedelijkheid was er af en iedereen bij het grote bedrijf was zo chagrijnig. Het leek wel of vriendelijkheid geld kostte.

Op een dag hoorde Lennart over een nieuw bedrijf. De eigenaar had een vaste klantenkring en zocht chauffeurs. Chauffeurs die bereid waren op het buitenland te rijden. Lennart bedacht zich geen twee keer. Hij solliciteerde, werd aangenomen, kreeg een pracht wagen en ging weer naar het buitenland. Zielsgelukkig was hij.

Maar helaas was dat geluk van korte duur. Toen hij na zijn eerste week thuiskwam, lag er een dikke envelop op de mat. Wat bleek: zijn nieuwe werkgever werkte in dezelfde branche als het grote transportbedrijf waar hij het zo slecht naar zijn zin had gehad. En nu eiste het grote transportbedrijf via een advocaat dat hij stopte met zijn nieuwe baan, want hij had een concurrentiebeding. En volgens dat beding zou hij niet voor een werkgever mogen werken die concurrent was van de oude werkgever. En al helemaal niet nu er een groot tekort aan chauffeurs was. In paniek belde Lennart met HZC en legde het verhaal uit. Zoals gevraagd stuurde hij de stukken op en al snel zat er een advocaat op de zaak. De rayonbestuurder had uitgelegd dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Alles zou goed komen en de advocaat hoorde bij zijn lidmaatschap. De inmiddels door zijn oud werkgever aangespannen rechtszaak werd vol vertrouwen afgewacht.

 

Niet te geloven

Lennart liet het allemaal maar over zich heen komen. Hij zag dikke pakken met allerlei stukken voorbijkomen, maar begreep er niet veel van. Regelmatig was er contact met de rayonbestuurder of advocaat van HZC. Hij werd dan bijgepraat en vond het allemaal goed. Hij vertrouwde op de kunde van de mensen van HZC. Tot de uitspraak van de rechter kwam. Hij moest direct stoppen met werken, hij werd aan het concurrentiebeding gehouden. Niet alleen Lennart reageerde vol ongeloof. Ook de mensen van HZC waren met stomheid geslagen en het totaal niet eens met de rechter. Er volgende een overleg met de advocaat, Lennart moest weer allerlei vragen beantwoorden en HZC besloot namens hem in Hoger Beroep te gaan bij de rechtbank. Er werden allerlei stukken verzameld die aantoonden dat Lennart geen gevaar was voor wat betreft concurrentie. Hij kende geen bedrijfsgeheimen, had geen contact met de klant want hij bleef altijd in zijn wagen zitten en had ook geen commerciële functie. Het duizelde Lennart door alle informatie die werd opgediept om hem te helpen. Voor Lennart werd een WW-uierkering geregeld. Hij mocht wel werken, maar niet als vrachtwagenchauffeur. Wat dan wel wist hij niet, dit was het enige beroep waar zijn hart altijd naar uit was gegaan. En nu had hij in ieder geval een inkomen.

 

Vrijheid, blijheid

De rayonbestuurder had hem gewaarschuwd: het Hoger Beroep zou heel lang gaan duren. Een klein lichtpuntje was dat het concurrentiebeding wel een eindtermijn had, dus na verloop van tijd, toen het eenmaal weer mocht, reed Lennart weer op zijn geliefde vrachtwagen. Maar voor de zekerheid alleen voor klanten uit een andere branche en dus vooral in het binnenland. In afwachting van de uitspraak van de rechter pakte hij zijn leven zo goed en kwaad als dat kon, weer op. De hele zaak vrat wel aan hem. Had hij hier zijn hele leven zo hard voor gewerkt? En wat schoot zijn oud werkgever er nou mee op? Die had hem niet eens een baan aangeboden en maakte hem alleen maar kapot. Wat als hij de rest van zijn leven alleen binnenlandritten mocht doen. Zou hij dan nog wel gelukkig zijn? Allerlei vragen en angsten spookten door zijn hoofd. Lennart werd steeds rustelozer en voelde zich gevangen door de situatie. Hij kreeg het er benauwd van.

Maar na maanden van geduld was daar eindelijk de uitspraak. Deze keer werden Lennart en HZC in het gelijk gesteld. Het te kort aan chauffeurs was geen reden om iemand aan een concurrentiebeding te houden. De opluchting was groot, het dossier kon gesloten worden. En Lennart? Die zat weer volop te genieten van zijn buitenlandritten. Hij voelde zich weer vrij, dus hij was blij!

 

Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl

Lees ook eens het artikel 'Hoe zit het nou echt met het concurrentiebeding?'.