Uit de praktijk: De vrees voor winters weer

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Het was alweer oktober. Otto was in de kledingkast bezig te onderzoeken of zijn truien enige aandacht nodig hadden voordat de winter begon. Het was nu nog mild voor de tijd van het jaar, maar je begon toch de muffe lucht van vocht in huis al te ruiken. Ondertussen vond Otto een fleecetrui met de naam van zijn oud werkgever erop. Oud werkgever, want Otto is al een aantal jaren met pensioen. Hij staarde naar de trui in zijn handen en zijn gedachten dwaalden af. Terug naar goede tijden, toen het leven hem nog toelachte en hij financieel zorgeloos was. Dat was het laatste jaar wel anders. Het was begonnen met het overlijden van zijn lieve vrouw. Ook al waren ze al heel lang samen, ze waren altijd gelukkig geweest. Tot de dag dat ze overleed. Een dikke traan biggelde over zijn wang als hij aan haar terug dacht en aan hoe anders het daarna werd.

Ze hadden samen altijd sterk gestaan. Otto werkte bij een mooi agrarisch bedrijf, zijn vrouw zorgde voor het huishouden en de kinderen. Hun huis was niet groot, maar de liefde was er altijd voelbaar geweest. Toen de kinderen nog klein waren hadden ze altijd gespaard voor schoolgeld, schoolreisjes, sportclubs en cadeautjes. Toen de kinderen eenmaal de deur uit waren, gaven ze het geld graag uit aan de dingen die ze samen wilden beleven. Ze hadden grote plannen gemaakt. Vooral om te reizen om andere landen te zien en andere culturen te leren kennen. Ze hadden ervan genoten.

Maar nu was Otto alleen achtergebleven en had het financieel moeilijk. Het inkomen was met enkele honderden euro’s verminderd omdat hij nu AOW voor één persoon kreeg. Het spaargeld was opgegaan aan de uitvaart van zijn lieve vrouw en wat noodzakelijk onderhoud aan het huis. Met zijn huidige inkomen en uitgaven kwam het er niet van om te sparen.

Hij had nu al vrees voor de winterse kou. Niet omdat hij een koukleum was, maar tijdens de afgelopen winter had de cv-ketel het begeven. Otto had geen geld voor een nieuwe ketel, maar met wat extra lagen kleding en een deken over zijn benen had hij het tot nu toe gered. De winter had niet meer zo lang geduurd en het werd al vroeg in het jaar mooi weer, dus dat had gescheeld. Maar hij zag als een berg tegen de komende kou op. Vooral omdat hij wist dat het grote verdriet van de afgelopen koude periode zich zou herhalen. Zijn dochter weigerde met de kleinkinderen op bezoek te komen als het zo koud was in huis. Ergens begreep hij dat wel. Die kleintjes werden ziek door de kou, maar ook het vocht in huis was niet bepaald gezond. Maar Otto zag geen manier om het op te lossen. Zeker niet nu ook het levensonderhoud zo duur was geworden.

Uitgaven beperken

Otto zat net aan een grote kop thee om een beetje warm te worden, toen de deurbel ging. Voor de deur stond Toon, zijn oud-collega die een paar keer per jaar kwam buurten. Toon had al vrij snel in de gaten dat het niet goed ging en vroeg aan Otto wat er aan de hand was. Nadat Otto zijn verhaal uit de doeken had gedaan riep Toon meteen dat hij moest bellen. Hij liep even naar buiten en toen hij terugkwam zei Toon: ‘ik heb even met HZC gebeld. HZC heeft een ondersteuningsfonds, juist voor mensen die in zo’n situatie als jij zitten. Ze nemen contact met je op’. Otto wist even niet wat hem overkwam. Hij was, net als Toon, al jaren lid van HZC. Maar hij wist niet zo veel van een ondersteuningsfonds. Dat was een week later wel anders. Iemand van HZC had contact met hem opgenomen en kwam op de koffie. Er moesten namelijk eerst wat formulieren ingevuld worden. Otto kreeg ook verdere uitleg over het ondersteuningsfonds, het OSF. Dat leden van HZC die het goed hadden, donaties deden om leden te helpen die een steuntje in de rug nodig hadden. Otto had overwogen om het lidmaatschap op te zeggen om zijn uitgaven te beperken, maar hij betaalde maar een paar euro per maand en hij was dol op De Machinist. Hij las alle artikelen, bekeek de foto’s of hij bekenden zag en loste de puzzel op. Nu was hij blij dat hij niet had opgezegd! HZC ging hem helpen door een budgetcoach in te schakelen, die kon hem helpen zijn kosten inzichtelijk te maken en hem leren hoe hij slimmer met zijn geld om kon gaan.  En HZC zou ook nog kijken of het op een andere manier kon helpen.

Kerst valt vroeg dit jaar

Slechts korte tijd later kreeg Otto een bericht van HZC waar de tranen hem van in de ogen sprongen. Het bestuur van het OSF had zijn situatie bekeken en waren tot de conclusie gekomen dat niemand in de kou hoorde te zitten. Sommige bestuursleden waren aangeslagen door het verhaal dat zijn kleinkinderen niet op bezoek kwamen in een koud en vochtig huis. Hij kon het niet geloven dat het OSF ervoor ging zorgen dat hij geld voor een cv-ketel kreeg. ‘is het echt?’ stamelde Otto, die eerst het gevoel had dat hij in de maling werd genomen. Maar hem werd verzekerd dat het echt was. En dat bleek. Voordat de winter echt haar intrede deed, zat Otto er warmpjes bij. Hij had het aan het OSF en alle gulle donateurs te danken dat zijn kleinkinderen weer kwamen. En dat niet alleen. Zijn dochter had beloofd dit jaar bij hem te komen koken met kerst, zodat ze met zijn allen gezellig aan de kerstdis zaten. Dan konden ze daarna cadeautjes uitpakken, had ze gezegd. Maar Otto had zijn grootste cadeau al gehad. Een warm huis en bezoek van zijn kleinkinderen. Wat Otto betrof viel Kerst vroeg dit jaar!

Lees ook eens het artikel De budgetondersteuner, beter voor jou!

Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl