Het Zwarte Corps is een begrip

Onlangs stond in Ons Eiland een artikel over de huldiging van enkele leden van de vereniging ‘Het Zwarte Corps’. Deze leden werden gehuldigd omdat zij al veel jaren lid van deze vereniging waren, twee van hen zelfs al zestig jaar.

Maar wat is Het Zwarte Corps (HZC) voor vereniging? Uw verslaggever ging op zoek naar antwoorden, en kwam terecht in Achthuizen bij Joop Negerman die al zestig jaar lid is en veel kan vertellen over deze vakvereniging. “HZC is een vakbond die is opgericht in 1946 uit onvrede van de betrokkenen over de CAO in die tijd, en het gebrek aan daadkracht van de vakbonden die ook toen al bestond uit witte boorden die te ver van de werkvloer stonden”, aldus Joop. “De leden van de nieuwe bond waren machinisten en monteurs die meest in de grond- wegen- en waterbouw (GWW) werkten. Vlak na de Tweede Wereldoorlog werkten een aantal machinisten aan de aanleg van Schiphol. Daar besloten zij een eigen vakbond op te richten, omdat zij het gevoel kregen dat ze nergens bijhoorden. Als naam wilden ze hun bijnaam ‘het zwarte koor’ gebruiken. Deze bijnaam hadden ze te danken aan het feit dat ze met machines en walsen werkten die nog kolengestookt waren, en van kolen word je zwart. Deze bijnaam was een begrip in de GWW. Maar bij de aanmelding bij de notaris is deze naam, al dan niet bewust, dat weet niemand, veranderd in Het Zwarte Corps. Het lidmaatschap is mogelijk voor alle machinegebonden personeel, waaronder ook grondwerkers, op grondverzet- wegenbouw- en spoorwegmachines, bouw- hijs- en mobiele kranen en funderingsmachines, onderhoud- en servicemonteurs en werkplaatspersoneel.”

Geboren in Friesland

Joop Negerman is geboren in Friesland, zijn werkzame leven voerde hem door heel ons land in een salonwagen van werk tot werk. Hij was onder meer werkzaam bij de Utrechtse Wegenbouw, het latere Volker Stevin. Zo kwam hij na de ramp van 1953 op ons eiland terecht voor de wederopbouw van dijken en wegen.
Hier ontmoette hij ook zijn vrouw, zodat ze na hun huwelijk samen van werk naar werk trokken. Ook hun drie kinderen werden onderweg geboren en groeiden op in de wagen. Tot de mogelijkheid zich voordeed om zich blijvend in Achthuizen te vestigen. Daar de kinderen naar school moesten, en er veel werken op en rond het eiland op stapel stonden, vestigde het gezin zich in Achthuizen.

En ook na zijn pensionering voelen Joop en zijn vrouw zich hier prima thuis.

Door:  Koos Goedegebuur
Bron: De Weekkrant