Succesvolle HZC Praatcafés op Infra Relatiedagen
Op 11, 12 en 13 februari vond Infra Relatiedagen 2025 plaats in Evenementenhal Hardenberg. Een jubileumeditie, want het was de vijfentwintigste keer dat deze beurs werd georganiseerd. Tegelijkertijd was er ook een primeur: het HZC Praatcafé.
Hoewel code geel roet in het eten had kúnnen gooien – de wegen in het noorden van het land waren spekglad – liepen de toegangswegen naar Evenementenhal Hardenberg rond de middag toch helemaal vol. De beurs was een succes; bijna 15.000 mensen bezochten de Infra Relatiedagen, waar 366 exposanten lieten zien wat ze in huis hebben. HZC was er één van.
Leden wisten ons te vinden voor een gesprekje of een vraag. Relaties kwamen langs om de contacten weer eens aan te halen. En bezoekers kwamen voor het HZC Praatcafé. Of eigenlijk een afgeleide ervan, want een écht praatcafé houden op een beursvloer is lastig. Zulke sessies vragen om privacy, ruimte en tijd. Maar flitscafés, zoals we ze zijn gaan noemen, dat lukte wel.
Vier sessies per dag, van ongeveer twintig minuten, waarbij mensen met verschillende achtergronden met elkaar in gesprek gaan. Leerlingen, werknemers, werkgevers, gepensioneerden, met allemaal andere functies. Wat ze wel gemeen hebben is de sector. En voor de meeste van hen is veiligheid iets waarmee ze zich dagelijks bezighouden. Of toch niet?
Nee dus, of in ieder geval niet per se. De gesprekken bevestigden wat we al eigenlijk al wisten. Veiligheid moet meer aandacht krijgen. Er mag meer oog voor zijn in het lesprogramma op scholen. Bij de weggebruikers die gebruikmaken van wegen die in onderhoud zijn. Aandacht voor veiligheid mag er ook zijn op het kantoor van de uitvoerders waar mensen werken die zich niet dagelijks onveilig voelen. Maar ook zeker mag er meer aandacht zijn voor veiligheid op de werken zelf. Want in de gesprekken die we voerden, kwam naar voren dat daar soms ook een ‘ach-ik-doe-het-wel-even-snel-mentaliteit’ heerst, waardoor de veiligheid het verliest van (schijnbare) efficiëntie, snelheid of gemak.
Dus ook al waren de Praatcafés flink korter dan gewoonlijk en bood het open karakter van deze opzet niet altijd het gevoel van veiligheid (om te spreken) die er normaal wel is, toch leverde ook deze sessies weer veel bruikbare informatie op. Die we uiteraard weer meenemen aan de overlegtafels waar we aanschuiven.
Maar er viel ons nog iets anders op; de dialoog tussen jong en oud. Mooie en zinvolle gesprekken kwamen op gang in ons café. Deze twee groepen lijken soms zo ver van elkaar af te staan. Maar op het gebied van het infra-gevoel en veiligheid zagen wij opvallend veel overeenkomsten. En ze hebben elkaar ook écht iets te vertellen. En dát zette ons aan het denken. Daar moeten we iets mee! Wat? Daarover lees je in de toekomst ongetwijfeld meer.
